كليدهاي موفقيت زندگي در دستان علي(ع) و فاطمه(س)

سيره و سنت دخت گرامي پيامبر- حضرت زهرا(س)- تصويري از خانواده شايسته و آرماني اسلام را پيش روي صاحبان خود و انديشه قرار مي دهد. در اين مجال، به گوشه هايي از اين زندگي سراسر الهي اشاره و برخي عوامل تحكيم خانواده را در جلوه هاي رفتاري و گفتاري حضرت زهرا(س)بررسي مي كنيم.

مدارا با شرايط اقتصادي
 

آنچه در اين زمينه از زندگي نوراني حضرت زهرا(س) به ما رسيده، نشان مي دهد كه آن بانوي بي همتا، در شرايط خاص زندگي مشترك نيز با همسر خود همراهي مي كرده است. چنان كه در شرح زندگي اش آمده است:«روزي امام علي(ع) به همسر بزرگوار خود فرمود: فاطمه جان! آيا غذا داري تا رفع گرسنگي كنم؟ آن بانوي بزرگوار پاسخ داد: خير! سوگند به خدايي كه پدرم را به نبوت و شما را به امامت برگزيد، دو روز است كه در خانه غذاي كافي نداريم. امام علي(ع) با تأسف فرمود: فاطمه جان! چرا به من خبر ندادي تا غذا تهيه كنم؟ فاطمه(س) فرمود: اي اباالحسن! من از پروردگار خود حيا مي كنم كه چيزي از تو درخواست كنم كه فراهم كردن آن در توانت نيست».

شناخت دقيق روحيات همسر
 

يكي از عوامل بسيار مهم و اساسي در تحكيم بنيان خانواده، برخورد شايسته با همسر است. فراست و كارداني در اداره منزل و رفتار با همسر، مي تواند راز موفقيت در همسرداري باشد. حضرت فاطمه زهرا(س) به ظرافتهاي روحي حضرت علي(ع) آگاه بود و به آنها توجه مي كرد و در شرايطي كه كسي همسر بزرگوارش را درك نمي كرد و به حقيقت رفتار و كردار او پي نمي برد، يار و همدم ايشان بود.
براي نمونه شبي يكي از ياران امام علي(ع)، در تاريكي نخلستان، شاهد حالات عرفاني و راز و نياز شگفت انگيز آن حضرت با معبود خويش بود. ناگهان ديد كه حضرت مانند چوب خشكي به زمين افتاد. پس گمان كرد ايشان از دنيا رفته است هراسان آنچه را ديده بود، به حضرت زهرا(س) خبر داد. آن بانوي گرامي با شناختي كه از روحيات ايشان داشت فرمود: اين حالتي است كه به دليل ترس از پروردگار براي وي پديد آمده است.

محترمانه صدا كردن
 

يكي از اسرار كاميابي در زندگي مشترك، دقيق بودن در مسائل جزئي و ظريف است، از جمله صدا كردن همسر كه جزو امور روزانه زندگي خانوادگي است و در صورتي که احترام آميز باشد، پژواكي از محبت و صميمت ايجاد خواهد كرد. حضرت علي(ع) و حضرت فاطمه(س) در رعايت اين نكته نيز الگو بوده اند. نقل است حضرت زهرا(س) نام همسر خود را با احترام بر زبان مي آورد. گاهي وي را با كنيه «اباالحسن» مي خواند و گاهي با لقب«اميرالمؤمنين»
منبع: نشريه دنياي زنان، شماره 70